بکار بردن کلمات زشت اطاعت نکردن از شوهر و … از دلایلی هستند که می توانند موجب اختلاف و ناسازگاری در خانواده ها گردد؛ لذا دقت نظر در گزینش همسری مناسب، لازم است، امّا اگر فردی بعد از ازدواج تازه فهمید که نسبت به این موضوعات غفلت نموده و همسرش آن کسی که می‌خواسته نبوده نه تنها باید مسئولیت انتخاب خود را بپذیرد، بلکه باید سعی نماید از طریق راهکارهای صحیح و بی‌تنش مقدّمات اصلاح طرف مقابل را با دلسوزی تمام فراهم نماید؛ زیرا به هرحال در مقابل انتخاب چنین همسری مسئول بوده و باید نسبت به تحمَل تبعات چنین گزینشی خود را آماده نمایید.
در تغییر اخلاق بد همسر باید به این نکته توجه داشت که زن و شوهر در یکدیگر تأثیر فراوان داشته و موجب آرامش همدیگر می شوند.
در واقع زن بهترین یاری رسان برای شوهر خود است و شوهر بهترین یاور برای زن. هر یک از این دو بهترین منبع مهربانی و مودّت به یکدیگر بوده و با ابراز عشق و علاقه قادر هستند دردهای روحی و روانی همدیگر را التیام بخشیده و به دنبال آن اخلاق بد همدیگر را اصلاح نمایند.
در مورد نحوه برخورد با بد دهنی و اهانت همسر به طور کلّی گفتنی است که گرچه حق دفاع برای همه کس در چنین شرایطی محفوظ است؛ ولی دفاع منحصر در مقابله به مثل و خشمگین شدن در مقابل چنین افرادی نیست، بلکه با حفظ آرامش و فرو بردن خشم نیز می توان از خویش دفاع کرد؛ لذا از چنین شوهری انتظار می رود که در گام اوّل طبق آموزه های قرآن مجید که یکی از اوصاف پرهیزکاران را «والکاظمین الغیظ» می داند و این صفت را مقید به قید و وصفی نکرده است (یعنی در هر حال این صفت، پسندیده و قابل تحسین است)، عمل نماید؛ زیرا این تصوّر باطلی است که گمان نماید با خشمگین شدن در مقابل چنین فردی و مقابله به مثل می توان او را اصلاح کرد؛ زیرا نه تنها چنین عکس العملی به اصلاح همسرش نمی انجامد، بلکه باعث تنبیه و مجازات وی نیز نشده و حتّی باعث نمی گردد خودش نیز تخلیه شود.
امام علی علیه السلام شنیدند که مردی به قنبر دشنام می گوید و قنبر برای جواب او خود را آماده کرده است. حضرت فرمود: « قنبر آرام باش! دشنام گویی را با خواری و بی اعتنایی واگذار که با این کار خدا را خشنود و شیطان را خشمگین می سازی و دشمنت را کیفر می دهی»(سفینه البحار، ج ۱، ص ۳۰۰، واژه حلم)
در ادامه به عنوان راهکار شایسته است:
۱٫ تا جایی که در توان دارد، از درگیری لفظی با وی اجتناب کند.
۲٫ هرگز مقابله به مثل ننموده و بددهنی های وی را جواب ندهد.
۳٫ در هر حال سعی کند متانت خود را در کلام و رفتار حفظ نموده و عفّت کلام را در مقابل همسرش کاملاً رعایت کند.
۴٫ در مواقع بددهنی همسرش سکوت کند، اما اگر با سکوت وی، او بیشتر عصبی شده و بددهنی می‌کند، سکوت نکرده، بلکه با او به آرامی و مۆدبانه صحبت نماید.
۵٫ در مواقعی که با همدیگر خیلی خوب هستند با آرامش و زبان خوش به او بگوید که جنبه های بسیار مثبتی دارد و حیف است که حرفهای بد از دهانش خارج شود.
۶٫ احادیثی از معصومین درباره بد دهنی و حرف های زشت برای او به شیوه مستقیم و غیرمستقیم بیان کنید.
۷٫ در صورت امکان با خانواده هایی که از نظر اخلاقی و شخصیتی در سطح مطلوبی هستند رفت و آمد داشته باشند تا به مرور زمان اخلاق و رفتارشان در همسرش مۆثّر افتد.
۸٫ در صورتی که همسرش دوستان ناباب و بد دهن دارد سعی کند ارتباط او را با آنها به روش های مختلف و با ذکاوت کمتر و در نهایت قطع کند.
۹٫ اگر همسر و یا خانواده همسرش با مشکلی مواجه می شوند با او همدردی نماید تا احساس کند خود و کارهایش برای او مهم هستند.
۱۰٫ از معجزه ابراز محبّت و تکریم شخصیت همسرش در خلوت و جمع غافل نگردد؛ زیرا همه انسان ها بالطبع دوستدار محبّت ا‌ند و حاضر نیستند به هر قیمتی خود را از چنین کانون آرامش بخشی محروم سازند؛ لذاست که در این صورت سازگاریشان با اطرافیان و به ویژه با فردی که به وی محبّت می کند بیشتر خواهد شد.